Fairytale Tarot

 

TAROT YOSHI YOSHITANI

Sztuka ma zdolność do kreowania osobistego charakteru i z kolei w każdej osobie, która ją przyjmie, zostaje personalizowana. Dlatego w każdym Tarocie nie tylko artysta wyraża swoją energię, ale każdy z nas będzie świecił tym światłem w inny sposób, budząc w sobie odmienne uczucia i różne myśli. 

W tej talii Tarota zapuszczamy się na odległe nam morza -Yoshi Yoshitani jest orientalnym artystą konceptualnym oraz projektantem i nadaje Tarotowi inny w naszych oczach akcent. W tej talii zawarte są mity, legendy, opowieści i bóstwa z całego świata: od Małej Syrenki po meksykańską Madonnę z Guadalupe; od egipskiego boga słońca Ra do północnoafrykańskiego boga Anansiego, który tańczy w Kole taniec deszczu.

°°°

MAŁA SYRENKA

Głupcem w tej opowieści jest Mała Syrenka. Wyrusza w podróż z miłości, a nawet zmienia swoją naturę, wychodzi ze swojego naturalnego stanu - jakim jest woda - do życia na ziemi, ale ostatecznie rozczarowanie przemienia ją w istotę duchową. Nie jest to bajka bez bólu, przeciwnie. Klęska to przetak, w którym dusza przemienia się, ewoluuje, odradza się w innym wymiarze. Miłość Głupca, tak jak u Małej Syrenki, to miłość do siebie, do własnej godności.

WRÓŻKA

Zasada odnosi się do stworzenia czasu, a więc do boskości, a w Tarocie jest to Mag. W tej talii Mag jest przedstawiony w postaci legendarnej i mitologicznej Wróżki.

Wróżka (z łac. fatum: los, przeznaczenie) to fantastyczny humanoidalny duch. Zgodnie z tradycją są to opiekuńcze duchy Natury, należące do rodziny elfów, gnomów i goblinów. Istoty te charakteryzują się ludzkim kształtem z wrodzoną zdolnością do manipulowania magią; mają długą żywotność (w niektórych miejscach są nieśmiertelne) i pozostają niewidzialne lub ukryte przed ludzkim okiem. Mitologia nordycka i grecka, ucieleśniona w nimfach i driadach, wpłynęła na koncepcję wróżek rozpowszechnianą przez dawnych bardów. Ten zestaw przesądów, wywodzących się z wierzeń wszystkich starożytnych ludów, zainspirował wielu słynnych pisarzy w ich „bajkach”.

SHAHRAZAD

To ona zna wszystkie historie tysiąca i jednej nocy,

zbiera i przechowuje wszystkie bajki wszechświata snów. To kobieca Yin naszej psychiki. Dlaczego wielu jej nie ma? To ich racjonalność zabija ją za każdym razem, gdy osiągają swòj cel.

 

Król Persji Shahryar zostaje zdradzony przez kobietę i przekonany o kobiecej perfidii postanawia co noc odbyć stosunek seksualny z młodą niewolnicą, a zaraz po wschodzie słońca stracić ją ręką swego podwładnego. Shahrazād, najstarsza córka wielkiego wezyra, zgłasza się na ochotnika, by spróbować położyć kres tej makabrycznej ceremonii. Zaprowadzona do intymnych komnat władcy, zaczyna opowiadać Shahryarowi fascynującą historię, ale przerywa ją o świcie, skłaniając w ten sposób swojego kochanka-słuchacza do odłożenia egzekucji na następny poranek, czyli po tym, jak Shahrazād zakończy swoją historię. Ale za każdym razem młoda dziewczyna, kończy historię pozostawiając ją w zawieszeniu... W ten sposób unika śmierci i tym samym przedłuża fortel o tysiąc i jedną noc, czyli prawie 3 lata, pod koniec których monarcha całkowicie zmienia zdanie co do kobiecej natury i zakochuje się w Shahrazād. Czyni ją swą małżonką na zawsze, uznając jej dary serca i ducha.

Nasz zawiedziony Król jest rozumem, wie wszystko, zna wszystko, świat materialny ostatecznie go nudzi; pożera doświadczenia, zadowala się rzeczami, a potem je niszczy. Musimy odnaleźć w sobie nasz wymiar duchowy, naszą Shahrazād, jedyny, który czerpie z absolutnych, transcendentalnych, nieskończonych rzeczy, który zaspokaja pragnienie wieczności i sprawia, że ​​zakochujemy się w życiu.

DZIEWICA Z GUADALUPE

Bazylika Matki Bożej z Guadalupe wzniesiona w XVII wieku w mieście Meksyk, wzniesiona ku czci dziewicy jest być może najważniejszym meksykańskim zabytkiem religijnym. Wzniesiona jest u podnóża wzgórza Tepeyac, w okresie prekolumbijskim miejsca znanego z kultu Tonantzina. Misjonarz Fray Bernardino de Sahagún powiedział, że niektórzy tubylcy nazywali Tonantzin Dziewicą z Guadalupe na samym początku, kiedy wzniesiono kościół w miejsce dawnej świątyni Azteków.

Tonantzin oznacza „Nasza droga kraina”; jest to ogólny tytuł związany z bóstwami żeńskimi. Wśród tytułów honorowych należących do Tonantzina znajdują się „Bogini Utrzymania”, „Zasłużona Babcia”, „Wąż”, „Nosicielka Kukurydzy”, „Kobieta z drogocennego kamienia”, „Siedem kwiatów” i „Matka pszenicy”.

KRÓL ARTUR

Artur pojawia się jako postać idealnego monarchy zarówno w czasie pokoju, jak i wojny, żyjący w na wpół rzeczywistej, na wpół zaczarowanej krainie (wypełnionej magicznymi stworzeniami, czarodziejami i zaklęciami, zaklętą bronią i wielkimi przygodami), w wielkiej fortecy Camelot. Jest Cesarzem idealnym, ponieważ nie tylko jest zdolny do rzeczy materialnych, ale i kieruje je ku pomyślności duchowej, jest Papieżem lub świeckim księdzem. Taki naprawdę powinien być polityk: ma być człowiekiem, który używa materii do celów duchowych i transcendentalnych.

KOBIETA BIAŁY BIZON

Jest świętą kobietą o nadprzyrodzonym pochodzeniu, postacią centralną dla religii Lakota jako główny prorok ich kultury. Tradycje ustne mówią, że przyniosła ludowi Lakota w darze „Siedem Świętych Rytuałów”. Wniosła pokój między ludzi, a także między człowieka i Naturę. Nauczyła ludzi rytuałów, modlitwy, zdrowej zabawy, harmonii; jest kobietą przywódcą, która wie jak przywrócić boskiego ducha do codziennego życia. Dla rdzennych Amerykanów narodziny białego bizona są symbolem odrodzenia i ogólnoświatowej harmonii.

PIĘKNA I BESTIA

Wybór między Kochankami jest dokonywaniem wyboru każdego dnia, ponieważ zawsze nadchodzi dzień, w którym sama miłość wydobywa z drugiego jego ciemną stronę, bestię. Aby żyć obok Bestii należy być Piękną. Oznacza to piękno duszy, a nie poświęcanie się, poddanie się, stanie się posiłkiem dla Bestii. Oznacza to bycie świadomym swych ograniczeń. Piękna czuje, że sama jest również Bestią i dlatego wie jak pomóc ukochanej osobie: jeśli nie znamy naszych ograniczeń, nie możemy zrozumieć ograniczeń innych.

SONI MORIA

Oto historia zamku Soni Moria; książę ma uratować swoją księżniczkę. Jest to historia młodego Halvora, który w uwolnieniu trzech księżniczek odnajduje cel, który sprawi, że będzie rósł i dojrzewał. To siła woli, która potrafi pokonać każdą przeszkodę. Jest to symboliczna opowieść o tym, jak nasza siła musi uwolnić duszę, księżniczkę, a następnie ją poślubić (zjednoczenie dualu materii i ducha).

TAM LIN

Tam Lin to postać z legendarnej ballady wywodzącej się ze Scottish Borders.

Historia opowiada o uratowaniu Tam Lin z rąk Królowej Wróżek przez prawdziwą miłość. Większość wersji zaczyna się od ostrzeżenia, że ​​Tam Lin odbiera dziewictwo każdej pannie, która przechodzi przez las Carterhaugh. Kiedy młoda kobieta, zwykle o imieniu Janet lub Margaret, idzie do Carterhaugh i zrywa podwójną różę, pojawia się Tam Lin i pyta ją, dlaczego przybyła bez jego zezwolenia i zabrała mu to, co należało do niego. Twierdził, że Las Carterhaugh należał do niego jako dar od ojca.

W większości wersji Janet wraca do domu i odkrywa, że ​​jest w ciąży; niektóre warsje podejmują historię z tego właśnie punktu. Zapytana o swój stan, deklaruje, że ojciec jej dziecka jest elfem, którego nie opuści. W niektórych wersjach zaś zjada ona zioło, które doprowadzi ją do poronienia.

Janet pyta Tam Lin czy kiedykolwiek był człowiekiem. On ujawnia, że ​​jest śmiertelnikiem, który spadając z konia został schwytany przez Królową Wróżek. Co siedem lat wróżki oddają jednego ze swoich ludzi jako daninę (dziesięcinę) do piekła i Tam Lin obawia się, że stanie się dziesięciną tej nocy, nocy Halloween. Będzie jeździł w towarzystwie elfich rycerzy. Janet rozpozna go po białym koniu i innych znakach. Janet ma uratować go ściągając go z białego konia, więc Janet chwyta go i mocno trzyma, choć wróżki pròbują odebrać jej odwagę zamieniając Tam Lin w różnego rodzaju bestie, ktòre jednak jej nie krzywdzą. Kiedy na końcu Tam Lin zostanie zamieniony w rozżarzony węgiel, Janet wrzuci go do studni, po czym pojawi się on ponownie jako nagi mężczyzna, ktòrego będzie musiała ukryć. Janet ratuje i wygrywa swojego rycerza. Królowa Wróżek jest wściekła, ale przyznaje się do porażki.

BIAŁY JELEŃ

Biały Jeleń jest uważany w wielu mitologicznych opowieściach za świetlisty, ukryty, potężny i magiczny obraz, którego człowiek musi szukać we wnętrzu Lasu, symbolu nieświadomości. W tym przypadku człowieka reprezentuje Pustelnik, człowiek samotny w poszukiwaniu sensu siebie i istnienia. W tradycji celtyckiej Jelenie te są posłańcami życia pozagrobowego, a możliwość ich dostrzeżenia to dalekowzroczność i introspektywne spojrzenie w duchowych poszukiwaniach.

ANANSI 

Oszust, ale także bohater kulturowy Aszanti, znany również jako „Pająk”. Działa jako pośrednik z bogiem nieba Nyame, swoim ojcem, pod którego dowództwem Anansi sprowadza deszcz, by gasić pożary lasów oraz tamuje oceany i rzeki podczas powodzi. Później funkcję reprezentowaną przez Anansiego objął kameleon. Matką Anansiego jest Asase Ya. 

Anansi bywa uważany za twórcę słońca, księżyca i gwiazd, a także za tego, który zdefiniował naprzemienność dnia i nocy. Uważa się również, że był twórcą pierwszego człowieka, w którego Nyame tchnął życie. Jest klasycznym oszustem: jest przebiegły, złośliwy, zły, ale krążą też pogłoski, że nauczył ludzkość siać pszenicę i uprawiać pola. Postawił się na czele pierwszego królestwa ludzi, a nawet zdołał poślubić córkę Nyame. Został pokonany dopiero, gdy walczył z woskową dziewczyną, do której pozostał mocno przyklejony. Odmawiając przeprowadzenia z nią rozmowy doprowadził do jej zapalenia, a wtedy ludzie zawrócili i pobili przebiegłego Anansiego. Anansi jest jedną z najpopularniejszych postaci w mitologii Afryki Zachodniej.

AMHAENG-EOSA

„Undercover Royal Inspector” jest najbardziej dosłownym i dokładnym tłumaczeniem Amhaeng-eosa. Tajny królewski inspektor był wyjątkowym i tymczasowym stanowiskiem podczas panowania dynastii Joseon. Tajnego oficera wyznaczonego bezpośrednio przez króla wysyłano do lokalnych prowincji w celu monitorowania urzędników państwowych i opieki nad ludnością. Młodzi urzędnicy mieli silne poczucie sprawiedliwości i nie mieli osobistych powiązań z lokalnymi urzędnikami. Jeśli znaleźli przypadki, które zostały błędnie osądzone, ponowne wszczynali rozprawę, aby naprawić krzywdy. Po zakończeniu misji inspektorzy wracali do stolicy i składali raport królowi, a w nim szczegółowo opisane krzywdy popełnione przez byłych czynnych lokalnych urzędników. Donosili o nastrojach ludności i polecali na stanowiska ukryte talenty, a  cnotliwych wieśniakòw do nagrody.

Śpiąca Królewna jest Wisielcem w lesie; we śnie jesteśmy zahipnotyzowani światem, który nas zwodzi, ogłusza, usypia w materii. Potrzebny jest zapierający dech w piersiach pocałunek, ale nie cielesnego księcia z bajki; to symbol: to pocałunek śmierci, to rozum, Yang, nasza męska strona, która wkłada swoją prawdę w nasze usta, jej oddech życia; to pocałunek świadomości nazywany przebudzeniem, oświeceniem.

Bajka, która uosabia Arkan Śmierci w tej talii, to historia Króla Niedźwiedzia. Uczy nas prostej prawdy: jeśli zabijemy duszę (miłość), nic na świecie nie będzie miało większego sensu.

Przed 1000 rokiem na Krecie mieszkał straszny i lubieżny król Niedźwiedź, który otaczał się dzikimi bestiami i był w stanie zabić nawet swoich własnych dworzan. Po zgładzeniu swojej kochanki, poprosił dożę Wenecji Vitale Candian o dostarczenie mu najbardziej cnotliwej z weneckich dziewcząt, aby została jego nową żoną. Wysłano mu młodą Żydówkę.

Niedźwiedź wezwał Olbę, swoją wenecką narzeczoną, ale ona się nie ruszyła. Dlatego Niedźwiedź nakazał wężowi Ligula, aby przwiódł mu ją: gad wykonał polecenie, owijając dziewczynę w zwoje i ostatecznie kładąc ją na łóżku, ale Król Niedźwiedź ściął jej głowę. Odtąd tajemniczy głos nie zostawiał go w spokoju i doprowadzał go do szaleństwa. Był to głos Trolla, jego serca.  Niedźwiedź umiera, stając się duchem, który niespokojnie wędruje po świecie.

AVALOKITESVARA

Avalokiteśvara to termin sanskrycki. Jest ona boginią miłosierdzia, podczas gdy w buddyzmie jest Bodhisattwą wielkiego współczucia. Bodhisattwa to osoba, która pomimo osiągnięcia oświecenia, a zatem wyczerpania cyklu ziemskich egzystencji, postanawia jednak chwilowo wyrzec się nirwany i kontynuować reinkarnację, pod naporem współczucia, aby poświęcić się pomaganiu innym istotom wydając na nie swoje własne zasługi. Bodhisattwa to bodhi („oświecenie”) i sattva („byt” lub też „umysł”). Jednym z najczęstszych przedstawień Bodhisattwy jest to z tysiącem ramion -są to dzieła i czyny, które bogini wykonuje dla swoich wiernych. Tutaj leży równowaga między działaniem a kontemplacją, działaniem a medytacją, życiem materialnym a duchowym, ziemią a niebem, mówieniem a działaniem.

BOITATA'

Wąż Boitatá jest tworem brazylijskiego folkloru. To wąż ognia, który atakuje tych, którzy podpalają pola i lasy. Tak więc często widzimy obraz diabła, który wygląda jak zło, ale które nie robi nic poza powstrzymywaniem innego zła. Pamiętamy jak kościół poprzez sianie strachu przed diabłem wzbudza strach u ludzi, aby pchnąć ich do czynienia dobra? Oto diabeł, który jest w służbie Boga... w sumie dobry diabeł.

ROSZPUNKA

Roszpunka jako Arkan Wieży jest kontr-baśnią. Jej problemem nie jest upadek z Wieży, ale przymuszenie jej ukochanego do wejścia na Wieżę. Arkan Wieży to upadki naszych najwyższych iluzji. Roszpunka natomiast mówi nam, że niektóre z naszych złudzeń muszą zostać przeanalizowane w boskim świetle i wyrównane, przemienione. Aby to zrobić, potrzebujemy nici, sznura, wewnętrznej siły, tego kosmyka włosów, które są najgłębszymi (lub najwyższymi, w zależności od tego, czy jesteśmy pod wieżą, czy nad nią) przekonaniami i pasjami.

ALIONUSZKA I IWANUSZKA

To rosyjska bajka; zmęczeni upokorzeniami i nadużyciami swojej macochy, pewnego dnia brat i siostra postanawiają uciec z domu i docierają do lasu. Jednak macocha, która była wiedźmą, zauważa ich ucieczkę i rzuca zaklęcie na wszystkie źródła w lesie, których wody przemieniłyby spragnione dzieci w bestie. Dziewczynka słyszała ostrzeżenia, ponieważ reprezentuje wewnętrzną intuicję, Yin, uduchowioną racjonalną część, podczas gdy brat, nie słuchając głosu, pił wody i stał się sarenką; jest irracjonalnym instynktem, który nie słuchając kobiecej części zostaje ukarany, pozostaje dziki, zwierzęcy, poddany materii. 

Arkan Gwiazdy to psychologiczna kobiecość, która doprowadzi nas do równowagi z naszym cielesnym, ludzkim, materialnym wymiarem podczas śnienia i pragnienia transcendentalnego i boskiego aspektu.

KAGUYA-HIME

Historia Shining Princess z film z 2013 roku jest oparta na starożytnej japońskiej opowieści ludowej Taketori Monogatari (dosł. „Opowieść o ścinaczu bambusa”). Opowiada historię człowieka, który ścinając bambus, znajduje nadprzyrodzone stworzenie, maleńkie i świetliste. Zabiera je do domu i pokazuje swojej żonie, a ponieważ byli już starzy, postanowili zatrzymać je przy sobie. Stworzenie w krótkim czasie staje się dzieckiem, nastolatką i kobietą… Spędza najlepsze lata swojego życia w wiosce, w szczególny sposób w przyjaźni z chłopcem, któremu oddała swoje serce (Sutemaru), ale starzec, wierząc, że jej przeznaczeniem jest życie w przepychu, zabiera ją do miasta, w którym, pomimo poznania bogactwa i wygód, a także sławy swej urody, żyła nostalgią chwil spędzonych z Sutemaru. Pewnej nocy niebiański dwór przybywa z Księżyca, aby sprowadzić Księżniczkę z powrotem do miejsca jej pochodzenia, gdzie jej przyszłe życie prawdopodobnie będzie naznaczone niewytłumaczalnym pasmem nostalgii.

BÓG RA

Dla Egipcjan Słońce było symbolem światła, ciepła i dobrobytu. W egipskim panteonie bóstwa słoneczne były zatem szczególnie ważne, ponieważ uważano, że Słońce jest władcą całego stworzenia. Dysk słoneczny był postrzegany zarówno jako ciało, jak i Oko Ra, ktòrego nie należy mylić z Okiem Horusa, bo to akurat miało księżycową walencję. 

Słońce jako Światło zawsze stanowiło źródło życia dla ludzi: Bóg to Deus i po łacinie oznacza dzień, a zatem światło. Ra został przedstawiony w różnych formach. Najczęściej był człowiekiem z głową jastrzębia, tarczą słoneczną na głowie i wężem oplatającym Słońce. Egipcjanie wierzyli, że podròżował na dwòch łodziach: na łodzi poranka (świt) i na łodzi zachodu słońca. Takie łodzie przewoziły go w jego podróżach przez niebo i Duat, życie pozagrobowe.

SUN WUKONG

Małpi Król, czarodziej, mnich, mędrzec i wojownik o wyglądzie małpy, jest psotnym bohaterem powieści "Podróż na Zachód", opartej na opowieściach ludowych z czasów dynastii Tang (618-907). Powieść opowiada o jego przygodach od narodzin do podróży wraz z mnichem Xuánzàngiem podjętej w celu odzyskania świętych tekstòw Buddyzmu zachowanych w Indiach. Jako arkana Sądu uosabia proces Tao, ścieżkę, którą istota może obrać pomimo wszelkich przeciwnych pozorów. Jest doskonałym antybohaterem, dokładnym przeciwieństwem tego, kim powinien być Buddysta, aby pokazać, że nawet zwierzę oddane przyjemnościom ciała może osiągnąć oświecenie.

Jest często uważany za najbardziej znaną i ukochaną postać w klasycznej literaturze chińskiej. Sun Wukong oznacza „Potomek Oświecenia lub Świadomość Pustki”.

HINEMOA 

Mokoia jest prawdopodobnie najbardziej znaną wyspą w Nowej Zelandii i jest ściśle związana z jedną z najsłynniejszych legend Maorysów, o Hinemoa i Tūtānekai, porównywalną z greckim mitem o Hero i Leandro. Według legendy dwóm kochankom zabroniono małżeństwa, a ojciec Hinemoi, Umukaria, głowa wioski nad brzegiem jeziora, zakazał jej podróżowania kajakiem do wioski Tūtānekai na wyspie. Hinemoa, aby nie sprzeciwić się ojcu, postanowiła przepłynąć 3,2 kilometra dzielące jej wioskę od wyspy kierując się dźwiękiem Kōauau Tūtānekai. Owinęła się trzcinami, aby lepiej unosić się na wodzie, i skierował się na wyspę, więc nie używając kajaka spełniła swoje życzenie bez sprzeciwiania się woli ojca. Jest to inny sposób życia zgodnie z prawem, bez łamania go, ale i bez ślepego podlegania mu i pozostawania nim związanym czy ograniczonym.